32 ธันวา และ ผู้ชายลั้ลลาที่หน้าตาไม่(ค่อย)ดี

 

เขาบอกกันว่า (ในหนัง)

ผู้ชายลั้ลลา คือผู้ชายประเภท สนุกไปวันๆ มีสัมพันธ์อันดี และมีมิตรไมตรีให้กับ เลดี้ ได้ บ่อยๆ

ถูกจัดอยู่ในผู้ชายประเภทนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ในหมวดหน้าตาดี แต่หมวดมีอารมณ์ขันล่ะก็ พอทน

 

คำว่าผู้ชายลั้ลลา มันน่าจะหมายถึงผู้ชายแบบไหนกันนะ แล้วผู้หญิงลั้ลลาไม่ได้ล่ะเหรอ

ไหนใครบอกว่า สิทธิเราเท่าเทียมกันไง

 

ขออนุญาติไม่พูดถึงหนัง ถ้าอยากรู้ ไม่หาเฉลยตามเว็บบอร์ดดุ ก็ถามคนที่ไปดูแล้วเอา

เราเหมาเอาว่ารสนิยมการดูหนังมันเป็นเรื่องส่วนตัวของใครของมัน

ไม่ควรแตะต้องกัน

ถ้าถามว่าหนังดีไหม ก็ต้องอยู่ที่ว่าตอบบนความเห็นของใคร

 

ถาม นักศึกษา เรียน ศิลปะมา อาจจะบอกว่า นี่มันหนังตลาดอ่ะพี่ ไม่มีความหมายอะไรให้ชีวิตนี้ ผมว่ามันไม่ดีอ่ะ

ถาม คนทำงานออฟฟิษ ที่คิดจะรัก เลขาหน้าหมวยหน้าห้องเจ้านาย ก็พอจะชวนไปดูหนังรักสบายๆ แบบนี้ได้อยู่

 

เอาเป็นว่าหนังมันก็ฮากันตามประสาแนวนี้ของ ผู้กำกับคนนี้ไป

 

สิ่งที่ประทับใจ กลายเป็นประเด็นของหนังมากกว่า ที่บอกว่า เราจะเลือกอะไร คนที่ดีพอ หรือ คนที่พอดี

อะไรจะบอกสิ่งเหล่านี้

ต้องใช้เวลากี่นาที และ มีสิ่งใดในชีวิตนี้บ่งชี้คำว่าใช่เอาไว้ให้เรารู้

 

หลายคนตอบว่าไม่มี หลายคนบอกว่ามี แต่ไม่ใช่คนนี้ซะงั้น

ผมชอบประโยคในหนังที่บอกว่า คนเรามักละเลยสิ่งเล็กน้อยกัน ไม่รู้ว่าสิ่งเล็กน้อยนั้นคือเรื่องใหญ่

 

หนังไม่ได้มีสาระอะไรมาก ถึงขนาดเก็บมาคิดเป็นคำคมเอาไว้

แต่ที่น่าสนใจหลังจากกลับมาดู ผมพบว่า สิ่งที่ดูที่สุดของหนังเรื่องนี้ เกิดจากการถกเถียงกันของทีมงาน ในคลิปข้างล่างนี้

 

 

ผมชอบการถกเถียงที่ยืนคนละฝั่งแบบนี้ และคำตอบสุดท้ายของคลิปนี้

น่ารักดี…

เป็นการเถียงกันที่สุดท้าย ผู้ชายทั้งโลกก็รู้ว่า ผู้ชนะคือใคร

ไม่สำคัญว่า มันพอดีไหม

 

ไม่สำคัญเลย