http://www.geocities.com/ramintraday/index.html

http://www.geocities.com/ramintraday/index.html

เราอาจจะเคยพบเจอกัน
ในชื่อ รามอินทรา ติวานนท์, ยุง, Mr. Nobody, Huan, ดอกผีเสื้อ
ไม่ว่าการพบเจอของเราจะมาจากทางไหนก็แล้วแต่
ฉันเพียงแค่อยากจะบอกทุกคนว่า
ความรัก มักจะมีเรื่องราวต่างๆ ที่ทำให้เรา เติบโต
และเรียนรู้ความรัก ในวันที่แตกต่างกัน ฉันดีใจที่มีคนชอบความรู้สึกต่างๆ ที่ฉันเขียนขึ้น
และส่งมันต่อ ไปให้กับคนที่เขาอยากให้รับรู้ความรู้สึกเหล่านั้นร่วมกัน
ไม่ว่าเราจะพบเจอกันโดยวิธีใด
ฉันหวังว่า ข้อความต่างๆ เหล่านี้ จะนำวันดีๆ มาให้กับทุกคน
……………………………………………….

ข้างบนนั้น คือข้อความที่ฉันเขียนไว้เพื่อกล่าวทักทาย
ใครก็ได้ที่พัดหลงเข้ามาในเว็บที่ฉันทำมันไว้เมื่อหลายๆปีมาแล้ว

ทั้งๆที่จริงๆแล้ว มันเริ่มจากการที่ฉันเขียนถึงตัวเองในแบบที่คนอื่นคงไม่เข้าใจ

หารูปจาก Getty images ใส่ประกอบคำ

แล้วก็ส่งออกไปทาง FW mail.

แรกเริ่มไม่มีใครรู้ เพราะใช้นามปากกาสลับสับเปลี่ยนกันไป

แต่ที่ไม่ได้บอกใครเพราะคงไม่มีใครเชื่อ

และส่วนใหญ่คนที่ได้จะคือเพื่อนในกลุ่ม List ใน Mail

หลังจากนั้นก็มีคนถามว่า ไปเอามาจากไหน ใครเขียน ซะเป็นส่วนใหญ่

ก็เลยเข้าทางและก็หาวิธีส่งออกไปในนามปากกาต่างๆ ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า

ความรักมันคือความเข้าใจ เผื่อแค่ว่าคนที่ได้อ่านจะเข้าใจในความเป็นไปของความรัก

และสิ่งเล็กน้อยที่คนเรามักมองข้ามในยามมีความรัก

นานวันเข้า เมลล์เหล่านั้น ถูกส่งกลับมาอีกทาง ฉันเริ่มเปิดเผยตัวบ้าง

แต่ก็ไม่ได้บอกใครมาก

นก คือ คนที่แอด MSN มาเป็นคนแรก น้องนก อยู่ที่พิษณุโลก

แอดมาเพราะเห็นที่อยู่ของเว็บในภาพที่ส่งออกไปทางเมลล์

หลังจากนั้นก็มีอีกหลายคนแอดมา หลายคนคิดว่า นี่คือผู้หญิงผมยาว นัยตาเศร้านั่งเหงาอยู่ริมทะเล

หากแต่ความเป็นจริงแล้ว นี่คือผู้ชายตัวอ้วน ขี้เมาและชอบนั่ง เการ์กีตาร์ อยู่ที่ริมทะเลต่างหาก

วันแรกที่ไปทำงานที่ CM ก็ถึงกับตกใจเพราะภาพ wallpaper ที่เซ็ทไว้ในคอมพิวเตอร์

คือภาพที่ฉันเคยส่งออกไปทาง FW Mail นั่นเอง

ไม่คิด ไม่ฝันว่าจะได้เจอกันจังๆขนาดนั้น

หลายๆครั้งฉันก็ไปพบเจอข้อความของตัวเองในหลายที่

หลายครั้งมันก็ถูกนำไปเป็นตัวแทนแห่งความสุข บนการ์ดแต่งงาน

หลายครั้งมันก็เป็นตัวแทนของความทุกข์ที่ถูกแปะไว้ในเว็บของคนร้าวราน

แต่ทั้งหมดของการเขียนนั้น ไม่เคยคิดฝันว่าจะมีคนชอบและส่งต่อกันไปมามากมายขนาดนั้น

คงจะมากเกินไปที่จะบอกว่า มีแฟนคลับเก็บมันเอาไว้

แต่ก็ไม่แน่ใจว่า ถ้านับจำนวนคนที่ชอบแล้วติดตามไม่ถึง 5 คน นั้น เขาเรียกเป็นแฟนคลับได้หรือไม่

นึกแล้วก็ขำว่า

อย่างน้อย คงจะมีสักคนบ้างล่ะนะ

ที่พอผ่านรามอินทรา แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า

มีข้อความของคนที่อยากให้คนมีรักเข้าใจในรัก ด้วยความรัก ที่เพียงรัก

รามอินทราคนนั้น อาจจะเป็นสะพานความรักให้ใครต่อใครได้บ้าง

เผื่อกุศลของการเป็นสะพาน

จะพาน้องกระแตมาสร้างรังพักรักใจใต้สะพานข้ามแยกหัวใจอันใหญ่อันี้

อ่าห์ นึกแล้วมันช่างคลาสสิคสิ้นดี